HER ŞEY SENDE GİZLİ...

Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...
Can YÜCEL
*******
Az önce bakarken gördüm, sevgili Kitap Kurdu'm da almış bu harika şiiri sayfalarına...Ne güzel, olsun, alsın, herkes bilsin, herkes duysun...Beni eskilere götürdü birden ama bu şiir...
Yıllarca çalışma masamın karşısındaki panoda asılıydı bankada, en yoğun saatlerde ufacık bir molada veya gün bitiminde gözüm takılır, okurdum...
Okurdum ve daha bir güçlenirdim, yeni güne, gelecek yoğunluğa,işlere...
İnsanların, ve bazı çalışma arkadaşlarımın alavere dalaverelerine...
Sonra, işten ayrıldım...
Araya bir sürü olaylar girdi...Anne oldum...Annemi kaybettim...Dünya telaşı, koşturdum...
Ve ben, ezberlediğimi sandığım o satırları unuttum...

Şimdi yıllar sonra, yine yeni yeniden, okudum...
Kendime geldim...???
Kendime...'Kendine gel!' dedim...
Ve sonuçta, aylarca üzüldüğüm için kendime...Ama bu sefer, sadece kendime üzüldüm...


Çocuklarımın 'Uf' larını öptüğüm gibi...
Kendi ruhumu, kendim öptüm...
Birde üstüne aşkımla, yara bandı örttürdüm...
Hemencecik geçti :)))))