ADIMIZ MİSKİNDİR BİZİM...DÜŞMANIMIZ KİNDİR BİZİM..

Uzun zamandır düşünüyorum....

Ve çok, çok uzun zamandır da sessizce izliyorum...
Yazılar,yorumlar,şarkılar eşliğinde nasiplendirildiğim;

Bitip tükenmek bilmeyen bir kinin kelimelerle savaşını...

.

Bitmesini bekliyorum sabırla ve sabrımı sınıyorlar çokça,,susuyorum...
Yaralar alıyorum, yaralarımı sarıyorum,kabuk bağlayanları bazen yine kanatıyorum...
İçime atıyorum....İçim de birikenleri de suya;
'Ey su, duy sesimi,al derdimi, al götür ki; aksın gitsin içimden tıpkı senin gibi.'
.

Oysa bir hayat yaşıyorum bende herkes gibi...

Herkes kadar;Acısı,tatlısı,hüznü,neşesi...
Hatalarım,günahlarım,sevaplarım...Onlar; hem borçlarım,hem kazançlarım...

.

Kusursuz olmak derdin de değilim...

Yanlışlarımla da,hayatıma giren yanlışlarla da! büyüyebilir, kendimi geliştirebilirim.

Hem sürekli gelişiyorsam,bir önce yaptığımın kusursuz olmasını nasıl bekleyebilirim?
.
İçimdeki çocuğu küstürmeden büyütmek....
Her şeye, her şer'e rağmen gülümsemek...
İnatla, ümitle, sevmek niyetim...

Adımız miskindir bizim
Düşmanımız kindir bizim
Biz kimseye kin tutmayız
Kamu alem birdir bize

Biz dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bilmeyen ne bilsin bizi
Bilenlere selam olsun

Görmek istediğini görürmüş insan, duymak istediğine inanırmış...
Kimisine dedikodu baldan tatlı,dinlemesi bal kaymakmış...
Yansıtmak istediğini seçermiş insan,göstermek istediği yüzünü allar pullarmış...
Önce kalpleri kırar,yıkar, döker... Sonra nezaketten kırılırmış...
Şanssız tesadüflere, farklı anlamlar yükler, bir de yalanla süsler!

Muhtemel ki ;iç huzuru bu davranışların da ararmış...

Sevgili insan!
Aş bunları, dön içine, bak derinlere, sev kendini...
Hadi bir kere de farklı bir şey yap,
Bırak peşimi! Şaşırt beni!