KASIMPATI...

Hiç umutlarınızın bittiğini sandığınız

"tamam, hiç daha kötüsü olmamıştı" dediğiniz zamanlarınız oldu mu?

Ya da "bittim, mahvoldum" dediğiniz?

Damağınızda acımsı bir tadın hiç geçmediğini; yüreğinizdeki o mengenenin de canınızı sıktıkça sıktığını hiç hissettiniz mi?

Yalnızsınızdır...Savunmasızsınızdır...Yorgunsunuzdur...

Anlatamaz, anlayamazsınız da.

Gözünüzde bir damla yaş, her an hazırdır akmaya...Sebepli yada sebepsiz...

Soğuktur elleriniz, belki ısıtacak bir elin olmamasından.

Çirkinsinizdir kendinizce. Aynalara da küs...

Gözlerinizdeki pırıltılar yok oldu, yok olacak gibidir...

Çaresizsinizdir...

Sebep çoktur.Ya parasızsınızdır, ya terkedilmiş, ya hasta.

Aslında yüzlerce ya da'dır sizi bu hale getiren...

Ne zaman geçecek bilmezsiniz."umut garibin ekmeği" umarda umarsınız...

Ya çaba?
Oysa hiç gördünüz mü, kim bilir kaç gün olmuş dalından koparılmış kasımpatılarını?

Hala dimdik, hala ayakta, hala pırıl pırıl.

Koparılmaya inat solmamaya kararlı.

Oysa; aklımız hep güllerdedir, hep lalelerde...

Solmak, kurumak çok kolay.

Oysa dimdik ayakta durabilmek önemli olan.

Yılmamak zorluklardan...Hayallerden, umutlardan vazgeçmemek asıl olan.

Ne dersiniz? Denemeye? Var mısınız kasımpatı olmaya?

Her şeye rağmen, herşeye inat.

***Bu yazının kime ait olduğunu ne yazık ki bilmiyorum...

Ama tamda bu ayda, doğanın renkleri çalmaya başlamışken, sarıya ,kahveye, kızıla...

Yazın cıvıltısı yok olurken...Sessiz sedasız göç ederken kuşlar sıcak diyarlara...

Ve ben şu hüzün mevsimine alışmaya çalışırken ve yaşarken usul usul...

Sanki, hissetmiş gibi...Sanki hep bilirmiş gibi...Tıpkı benim ki gibi:))

Bir buket Kasımpatıyla gelmişse, Aşkınız kapıya:)

Kasım patı olmaz mı insan? Herşeye rağmen, herşeye inat.