BİR KADIN...

Bir varmış bir yokmuş...İki azmış, bir çokmuş.
Yağmur yağmış göklerden, gözler yağmura eşlik etmiş,
Göz yaşı dediğin nedir ki? Sözler dökülmüş yürekten,anılar peşi sıra gitmiş.

Bir kadın var...
Bir kadın.
Kendine göre bir kadın bu...
Kendi halinde yaşar gider hırsı yok,telaşı yok...
Zamanla alıştı kendine,kendi ışığının içinde yaşamaya, gözü tok...
Umutlandı, mutlandı çoğu zaman...
Mutluluğundan yaralandı sonra...
Sezmekte ve susmakta ustalaştı yüreği...
Korumak için kendini,
Korkar oldu huzurunu dillendirmeye, sebebi çok...

Yüzün de sakin bir ifade var.
Gözleri mutlu bakıyor,hatta bir çocuk masumluğu ve unutkanlığın da?..
Yine de hüzün çokca geçmiş o gözlerden belli.
O yüzden bazen nemli, bazen terelelli?:)
Bakan göze göre değişiyor duruşu,
Kimisine yakın, kimisine uzak...
Nice ağır yükler vardı ruhunun için de...
Nice acılar,nice hasretler,
Kader denir,keder denir adına....Ah bir garip tuzak?

Bir zamanlar geçmiş kendinden...
Ama bir an vazgeçmemiş sevmekten,direnmekten..
'Sessiz' gururu aykırı gelmiş kimine?
Denemiş,izlemiş,beklemiş...
Ve günün birinde anlamış kadın; Yöntem bu? Hep böyle? Değişmeyecek!
Bu durumda?..
Bırakmış hepsini ardın da,silmiş,gülmüş,susmuş kadın...
Bitmemiş işler gibi kalmış hevesler yarım yamalak kursak ta:)

Hayatı da,insanları da delicesine sevmiş yine de...
Emek vermek,çokca sevmek,sevilmek,paylaşmak olmuş hep işi...
Güzel midir? Bilinmez?
Sevgiyle bakan göz için ' o ' bu dünyadaki en güzel dişi:)

Önce kendini doğuranı sevmiş,sonra doğurtanı,ondan önce gelip ona yol açanı da...
Sonra yol arkadaşını bulmuş onu da çok sevmiş,onu sevdiği için kendini daha da çok!
Aşkı tanımış;
Erkeğin mutluluğu 'istiyorum' olmuş,kadının mutluluğu 'istiyor':)
Kendin den öte sevmiş sonra, anne olmuş...
Acıya, derde, kedere, siper etmiş kendini Eren olmuş,
Taviz vermemiş doğrudan,yalana,hayata karşı dimdik durmuş Elif olmuş...


'Bir varmış,bir yokmuş' diye başlamış tüm masallar...

Mutlu bir masalmış onunkisi...

Ve 'Kadın' yine 'susmuş'...

:)))