YİNE Mİ BAMYA??!!

Yazmak...Bazen zor, bazen kolay...
Yaşarken-hatır da kalası-anlar, yazarken önemini kaybediyor sanki?

Bu bağlam da; Şunu yaptım,bunu ettim şeklindeki rapor verir tarz da yazılar -çoğunlukla sahibini ilgilendirdiği için-okurun sıkılma ihtimalini düşünen bendenizi de ikilem için de bırakıyor?
İç ses diyor ki:Blog benim, benim anılarım,benim hayatım, yazmam lazım ama okur ne diyecek??? Yine mi Bamya??!!!

Ha tabi bir de buradaki yazılar var!Dehşet içerisin de ama gülümseyerek okuduğum ve şaka olmasını umduğum!!! Yok artık bu kadar mı?blog, mulog yazmasam mı? dedirten...Belki bilen göreniniz vardır...O yüzden fazla yorum yok,kınama var; cık, cık, cık, cık :)

Nihayetin de bu ikileme kendimce şöyle bir çözüm-açıklama-getiriyorum...

Blog=Günlük?....Günlük=Blog?

-Günlük;kişiye özel olup,sadece yazarı tarafından yazılıp,okunması tasarlanan, kişinin özelini,tüzelini,aşkını,sevdasını,mutluluğunu,kavgasını,rahatça yazdığı, genelde sandık içlerinde,yastık altların da özenle saklanan ama en sonun da -tıpkı eski türk filmlerindeki gibi- mutlaka başkaları tarafından da okunan yazılar topluluğudur.

-Blog ise; aynı amaçla yazılan ama direk başkaları tarafından okunan yazılardan oluşur.

Nihayetin de ortak payda ''başkaları''dır...O başkaları sizin yazılarınıza-ve haliyle duygularınıza, hayatınıza- yorum yapan,mutluluğunuzla gülen,derdinizle üzülen kişilerdir...

Kişi;başka blogları ya da kitapları okuyarak,filmleri izleyerek,benzer hayatlar da kendi yalnızlığını,acılarını içselleştirmekten kurtulur.Sonuçta ne kadar özel görünse de,yazan için aslın da amaç hayatını bir şekilde deşifre etmektir...

Çoook mutluyum? lay lay looom:)

Ya da acıların çocuğuyum:(

ya da hepsi...

Yanlış mıyım???

Hem günlük tutan hangi film kahramanı filmin sonun da, niye benim yazılarımı,özelimi okudunuz diye çemkirdi ki???:)))

Ya da hangimiz o türk filmlerinin sonunda hatıra defteri okununcaya ve kadının ya da erkeğin aşkı, masumiyeti,iyi niyeti ortaya çıkıncaya kadar kıvranmadık?:))

Yani aslın da her şey hayatı paylaşmak için...Bizim gibi blog yazarları içinse bu peşin peşin:)))))

O yüzden şimdi bu kadar lafın üzerine uzun uzadıya anlattırma bana blog ama bil ki;hoş olmakla birlikte,hiç boş geçmedi günlerim.
Fotoğraf kursum nihayete erdi,deneme çekimleri yaptık gülüş,cümbüş:)Aşkımla yeni yuvamız için koşturduk, hafta içi dostlarımızın da stand açarak katıldığı yeni yıl kermesine gittim,evde yeni yıl ağacımızı kurduk,hediyelerimizi hazırladık:)hafta sonu karı koca baş başa saatleri,biraz iş,biraz keyif ,pazar gündüz bir güzel meleğe hasta ziyareti,akşamına Fsm balıkçısı....

Bu kadar işte kısaca;Yaşıyorsak bir şekilde ve sevdiklerimizle paylaşıyorsak bu hayatı,ne aşkın,ne de huzurun ispatı için boşuna yorulmasın kelimelerim:) Bilen bildi,duyan duydu nasılsa ve umarım ki anlatabildim derdimi ve yine umarım ki iyi ki yazmışım dediğim yazılardan birisi olsun bu da.(Ps:Alıştınız artık karşık olmuş biraz sanki yine :)