Ve perşembe...Bir haftadır arabamın bagajında ve arka koltuğunda tıka basa kıyafet, ayakkabı,oyuncak vs.bulunmakta...Cumartesi günü ayırım yaparken eşyalardan bir kısmınıda,Gürsu yolundaki Rüveyde Dörtçelik ilk öğretim okulu için ayırmıştık...(Eğitilebilir zihinsel engelli çocuklar için özel bir okul)Neyse, dün buluştuk Özgürümle götürdük eşyaları...o minik yüreklerin ,sevinçlerine şahit olduk...Mutlu olduk...Yüzlerindeki saflığa ve gülüşlerine hayran olduk...Hikayelerini dinledik annelerinden perişan olduk:(( Ve yüz kere bin kere şükürler ederken rabbimize evlatlarımızın sağlığı için...Hafiften utanç duyduk...Gerçek acılarla uğraşanlar varken, lafı bile edilmeyecek şeylere üzülüp,canımızı acıtıp bir de üstüne kendimize acıdığımız için pişman olduk :(((
3 aralık Dünya Engelliler günü için gösteri hazırlıkları vardı...Kendi elleriyle hazırladıkları davetiyeleri verdiler bize...Bekleriz sizde gelin alkışlayın bizi dediler...Bizim tabi geliriz dememiz ile gözlerinde beliren mutluluk ve başarı duygusu ile mutlu mesut sınıflarına doğru gittiler...
4 yorum:
Canım, ne kadar güzel işler yapıyorsunuz, hayır duaları alıyorsunuz.Çok duygulandım yazını okurken, ve ben de bin kez şükrettim yavrumun sağlığı için Alahıma.Allah kimseyi evladıyla sınamasın.
Canım ne güzel yapmışsın. Çok etkilendim.Nasılda mutlu olmuşlar. Herkes senin gibi yapabilse ne güzel olurdu. Sevaba girmişsin canım. Sevgiler.
Gamzelim...sağol canım...ve Amiiin Allah evladı ile sınamasın hiç kimseyi...
Çiçeğim bu benim tek başıma gerçekleştirdiğim bir yardım değil...Bursalı Anneler isminde bir gurubumuz var ve orada benim gibi hissedip,ihtiyaç sahiplerine yardım için yoktan var etmeye çalışan anneler var,birlikte yapmaya çalışıyoruz işte bir şeyler...çok sağol canım:))
Yorum Gönder